PvdD | Blog #3

Ik neem een hapje van m’n pasta broccoli en zie opeens een pissend* paard voor m’n neus. Ik weet het, daar hoef ik Nederland niet voor uit. En toch is hier iets anders. Van hoe ze hier met dieren omgaan krijg ik wel een beetje buikpijn. De voorbenen van het paard (wil ik dit goed doen dan moet ik de edelheid van het dier serieus nemen) zitten namelijk strak aan elkaar vastgebonden. Dag in, dag uit. En ik snap niet waarom, want hij hinkt gewoon los, ook ’s nachts. Een ander dier dat wat mij betreft met iets meer respect behandeld mag worden is de kip. Als een verlepte bos bloemen worden ze met z’n zessen vastgehouden bij de poten. Levend!!! Zo worden ze te koop aangeboden op straat. Als ik dit verontwaardigd aan m’n Albanese teamgenoot vertel, kijkt ze verrast op: ‘Het zijn maar kippen!’ En dan antwoord ik, en ik hoor m’n oma Plas praten als ik het zeg: ‘Hoe zou jij het vinden om zo op je kop te hangen de hele dag?!!’ Ze lacht erom. Zo gaat dat hier.
Nog eentje dan. De mus. De meesten zijn hier vrij om te vliegen waar ze willen en vinden hun huis in de vrije natuur. Maar er zijn er ook velen die een kooitje als huis toebedeeld krijgen. Ze worden gevangen en voor de sier aan de bomen gehangen. Waarom?! Ik snap er geen snars van. En dan hebben we nog de geiten, zwerfhonden- en katten en vissen. En nouja. Ieder land heeft weer z’n eigen omgangsvormen, ook wat dieren betreft. En dus kan ik maar beter gewoon:

1. Accepteren;
2. Vragen of het paard los mag;
3. Geen kippen kopen;
4. Wel kippen kopen om ze vervolgens vrij te laten;
5. Mijn ongenoegen uiten over de kippensituatie;
6. Gekooide mussen vrijlaten;
7. … vul hier uw suggestie in.

Tot zover de partij voor de dieren in mij. 

*M’n opa en oma Plas kregen de primeur en dus las ik hen dit stukje voor. Opa wees me daarbij op het volgende: een paard is een edel dier en ‘pist’ dus niet, maar plast. Scherp! : D En excuses voor de paardenfreaks onder ons.